زندگانی حضرت عبدالعظیم علیه السلام

حضرت عبدالعظيم حسنى (عليه‌السلام)در چهارم ربيع الثانى سال 172 هجرى در شهر مدينه چشم به جهان گشود. ايشان فرزند عبدالله بن علي،‌از نوادگان امام حسن مجتبى (عليه‌السلام) است كه نسبتش با چهار واسطه به آن حضرت مي‌رسد.[1]
عبدالعظيم ‌از دانشمندان شيعه و از راويان حديث ائمه معصومين (عليهم‌السلام) و نيز از چهره‌هاى بسيار محبوب و مورد اعتماد نزد اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) به شمار مي‌رفت. دوران وى گرچه عصر حاكميت عباسيان و ايجاد خفقان و سختگيرى نسبت به شيعيان بود, ‌ولى مدافعان دين و حافظان مكتب كه روايات امامان را ثبت و نقل مي‌كردند نقش عمده‌اى در پاسدارى و صيانت از فرهنگ والاى اهل بيت (عليهم‌السلام) داشتند و اين بزرگوار يكى از سنگربانان عقيده تابناك تشيع محسوب مي‌شد كه در حفظ و انتشار سخنان ائمه اطهار (عليهم‌السلام) سخت كوشا بود. ستايشهاى فراوان ائمه (عليهم‌السلام) از وي, نشان دهنده‌ى شخصيت والاى علمى و معنوى وى مي‌باشد.
« شيخ محمد شريف رازي» پيرامون ادب حضرت عبدالعظيم (عليه‌السلام) نسبت به ساحت ائمه معصومين (عليهم‌السلام) چنين مي‌نويسد: « رفتار و عادت كريمانه حضرت عبدالعظيم(عليه‌السلام) اين بود كه هر وقت وارد مجلس حضرت امام جواد يا امام هادي(عليها‌السلام) مي‌شد با كمال ادب و خضوع و غايت حيا و تواضع در حاليكه دست‌هاى خود را از ردا بيرون آورده بود،‌با كمال ادب به محضر آن امام سلام مي‌كرد و امام پس از جواب سلام، او را نزديك خود مي‌خواند و در كنار خويش مي‌نشاند؛ به حدّى كه زانوى مباركش به زانوى مبارك امام مي‌چسبيد و امام كاملاً از احوال او سؤال مي‌كرد كه اين موجب غبطه ديگران مي‌شد.»[2]
شيخ صدوق «رحمت الله عليه» در كتاب « كمال‌الدين» مي‌نويسد: وقتى كه حضرت عبدالعظيم (عليه‌السلام) خدمت امام هادي(عليه‌السلام) مشرف شد و عقايد خود را اظهار نمود،‌امام فرمودند: ‌تو از دوستان حقيقى ما هستي.[3]
مؤلف كتاب «جنة النعيم» مي‌گويد: شخصى به نام ابا حماد رازى ـ از شيعيان و مواليان شهر رى ـ با وجود مشكلات آن زمان به سامراء‌ رفت و خدمت امام زمانش حضرت على النقى (عليه‌السلام) رسيد و مسائلى را پرسيد. ‌امام ضمن پاسخ به مسائل او فرمود:« اى ابا حماد! هر گاه مشكلى از امور دينى برايت پيش آمد،‌جواب مشكل خود را از عبدالعظيم حسنى بخواه و سلام مرا به او برسان».[4]
در فضيلت زيارت مرقد حضرت عبدالعظيم حسني(عليه‌السلام) به اين روايت بسنده مي‌كنيم: مردى از اهل ري، خدمت امام هادي(عليه‌السلام) رسيد. امام از او پرسيدند،‌كجا بودي؟ گفت به زيارت سيدالشهدا(عليه‌السلام) رفته بودم. ‌حضرت فرمودند:‌ بدانكه اگر قبر عبدالعظيم حسني(عليه‌السلام) را زيارت كنى گويا حسين بن علي(عليه‌السلام) را زيارت كرده‌اي.[5]
امام رضا(عليه‌السلام)خطاب به حضرت عبدالعظيم حسنى چنين فرمودند: « اى عبدالعظيم! سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو كه شيطان را به خودشان راه ندهند. آنان را به راستگويى و امانت دارى و سكوت و ترك مجادله در كارهاى بيهوده و ديدار و توجه به يكديگر سفارش كن،‌چرا كه اينها مايه نزديك شدن به من است».[6]

پی نوشت:

[1]ـ امامزادگان رى ،‌ج 1،‌ص 78..
[2] ـ زندگانى حضرت عبدالعظيم (عليه‌السلام)،‌ص30.
[3]ـ كمال‌الدين: ج 2، ص 51.
[4] ـ اختران فروزان ري،‌ص37.
[5]ـ كامل الزيارات،‌ص 324.
[6] ـ اختصاص، ص 247.

منبع:

راسخون

صدا کردن بلند را صیحه گویند.^[۱] در اصطلاح، یکی از علائم حتمی ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف که مقارن با ظهور می­باشد مسئله صیحه آسمانی است. همان طور که در روایت آمده است: قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ علیه السلام یَقُولُ: …وَالنِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُوم‏…^[۲]

محمد ابن علی حلبی می­گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که صیحه و ندای آسمانی از حتمیات است.

... در ادامه بخوانید

فضیلت شب بیست و یکم زیادتر از شب نوزدهم است، و باید اعمال آن شب را از غسل و احیاء و زیارت و نماز، هفت قل هو الله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعای جوشن کبیر و غیره در این شب به عمل آورد، در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جدّ و جهد در عبادت در این شب.

اعمال مشترک + اعمال شب بیست و یکم در ادامه مطلب...

از جمله وظایف مهم در این شب‎ها، تجدید عهد با ولی امر، حضرت بقیّة‎الله ‎(عجّ) و خواندن دعای معروف «اَللهم کُن لِوَلِیِّکَ…» می‎باشد؛ زیرا شب قدر به آن حضرت تعلّق خاص دارد .

در ادامه مطلب بخوانید...