گاهی...(شعر)

 گاهی گمان نمیکنی و میشود

گاهی نمیشود که نمیشود

گاهی گدای گدایی و بخت با تو نیست

گاهی تمام شهر گدای تو می شود

 وسعت  مکه  تب آلود  مقید  شدنت 

هیجان  دو جهان  لال  زبانزد شدنت 

آیه در  آیه  به  تدریج  به  معراج  درآ

دهن جن  و  ملک  آب  موکد شدنت

تو  به  دریای  لک الحمد تعلق  داری

کمر جذر ، شکست از خبر مدشدنت

تو همان نور زمین آمده ی حق هستی

که به فانوس دل افروخته باید شدنت

زنده درگورشدن ها به فدایت ای عشق

این همه کشته می ارزد به محمد شدنت

این لب ترشده ی توست ویا اقیانوس؟

آسمان است ویا سایه ی بی حد شدنت؟

پر جبریل اگر از شعشه ی سدره نسوخت

سوخت از جذبه ی نزدیک به گنبد شدنت

نفس ریخته در سینه ی عشقی و هنوز

خواب  آیینه بر  آشفته  از  آمد  شدنت

سعی ابلیس ، به سرسختی ات ایمان آورد

نرسیده است ، به یک لحظه مردد شدنت

   شاعر:مرتضی حیدری آل کثیر

زندگی زیباست زشتی‌های آن تقصیر ماست

در مسیرش هر چه نا زیباست آن تدبیر ماست

زندگی آب روانی ست روان می گذرد

آنچه تقدیر من و توست همان می گذرد

آفرینش سر به سر زیباست زشتی ها ز ماست

چشم دل بگشا  و  صنع آن دل آرا  را ببین

                                             مهدی سهیلی

 ظهر عاشورا ... باز در دل آمده شور حسين
چهره‌روشن گشته از نور حسين
ياد عباس آيد و ياد فرات
پر زند بالا نمايد او صراط
اصغر است و شير مادر نيست جام
او دگر گيرد ز آن سرنيزه كام
اكبر آن رعناي آل احمدي
با تن خونين دگر شد سرمدي
ديده هر جا مي‌رود عشق است و بس
ديگر از ياران نمانده هيچ كس
وقت ظهر است و به هنگام نماز
از زمين و آسمان باريده راز
كل عالم پاي مولا سر به خاك
بس عجب از اين جهان شبهه‌ناك
چون حسين پا مي‌نهد در كارزار
كار آن دونان دگر گرديده زار
بر تن مولا هزاران زخم داس
بر مشامش مي‌رسد او عطر ياس
فاطمه بالاي سر در قتلگاه
بر گلوي پور خود آرد نگاه
زينبش در سوي ديگر خون به دل
نوحه زن بر سر بمالد خاك و گل
آسمان گردد به رنگ خون او
خواهرش بيند رخ گلگون او
خون حق جاري شود در ارض دون
تا كه مجنون آيد و بيند جنون
اين جنون از چيست از عشق حسين
از ميان خون تو بيني نور عين
زينب است و رأس مولا روي تير
ديگر او گويد كه اي عالم بمير

                           ز ليلايي شنيدم  يا علي گفت به     مجنون چون رسيدم يا علي گفت 

مگر اين وادي دارالجنون است        كه هر ديوانه ديدم يا علي گفت

نسيمي غنچه اي را باز مي كرد         به گوش غنچه كم كم يا علي گفت

چمن با ريزش باران رحمت             دعايي كرد و او هم يا علي گفت

يقين پروردگار آفرينش                  به موجودات عالم يا علي گفت

دلا بايست هر دم يا علي گفت          نه هر دم بل دمادم يا علي گفت

به هر روز و به هر شب يا علي گفت                     به هر پيچ و به هر خم يا علي گفت

خمير خاك آدم را سرشتند            چو بر مي خواست آدم يا علي گفت

علي در كعبه بر دوش پيمبر               قدم بنهاد وآن دم يا علي گفت

عصا در دست موسي اژدها گشت            كليم آنجا مسلّم يا علي گفت

ز بطن حوت ، يونس گشت آزاد         ز بس در ظلمت يم يا علي گفت

به فرقش كي اثر مي‌كرد شمشير            شنيدم ابن ملجم يا علي گفت

مگر خيبر ز جايش كنده ميشد              يقين آن دم علي هم يا علي گفت

                           ز ليلايي شنيدم  يا علي گفت به     مجنون چون رسيدم يا علي گفت 

مگر اين وادي دارالجنون است        كه هر ديوانه ديدم يا علي گفت

نسيمي غنچه اي را باز مي كرد         به گوش غنچه كم كم يا علي گفت

چمن با ريزش باران رحمت             دعايي كرد و او هم يا علي گفت

يقين پروردگار آفرينش                  به موجودات عالم يا علي گفت

دلا بايست هر دم يا علي گفت          نه هر دم بل دمادم يا علي گفت

به هر روز و به هر شب يا علي گفت                     به هر پيچ و به هر خم يا علي گفت

خمير خاك آدم را سرشتند            چو بر مي خواست آدم يا علي گفت

علي در كعبه بر دوش پيمبر               قدم بنهاد وآن دم يا علي گفت

عصا در دست موسي اژدها گشت            كليم آنجا مسلّم يا علي گفت

ز بطن حوت ، يونس گشت آزاد         ز بس در ظلمت يم يا علي گفت

به فرقش كي اثر مي‌كرد شمشير            شنيدم ابن ملجم يا علي گفت

مگر خيبر ز جايش كنده ميشد              يقين آن دم علي هم يا علي گفت

تسبیح خداوند تعالی

دوستان، آمده ام باز، که این دفتر ممتاز، کنم باز و شوم قافیه پرداز و سخن را کنم آغاز به تسبیح خداوند تبارک و تعالی که غفور است و رحیم است، صبور است و حلیم است، نصیر است و رئوف است و کریم است، قدیر است و قدیم است.

خدایی که ...

                          الهی بی پناهان را پناهی     

                           به سوی خسته حالان کن نگاهی      

                            مرا شرح پریشانی چه حاجت           

                                   که بر حال پریشانم گواهی

                امام رضا(ع)

ای که غیر تو مرا نیست پناهی و کسی                                                                      

بر دلم نیست به جز روی تو دیگر هوسی                                                        

دارم امید فراوان به دم جان دادن                                                                   

قدمی رنجه نمایی و به فریاد رسی                                                                 

جمعه و انتظار

بنویس که هرچه نامه دادم نرسید

بنویس که یک نفر به دادم نرسید

بنویس قرار من و او هفته ی بعد

این جمعه که هرچه ایستادم نرسید